XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa

Testuingurua

(Kanpotik) Hela!

MANTXUT: Norbeit.

XELET: Bai norbeit bada, jauregiaren atean.

SOBAT (xutiturik): Mundutegitarrak.

MAYI PINPIRIN: Zer? aitamak?

AÑA EZAXOL: Ba ote?

MAYI PINPIRIN: Oi, oi, aita!

AÑA EZAXOL: Ama, ui! eta amatxi ere.

KAXKOPEL: Sar-araz-kitzue.

ZENTZULUZ: Ongi etorri, jaun Kalixtro Kutzero eta andere Katalin Kurlinka.

KATALIN KURLINKA: Aspaldi etorri nahiak ginen.

ZENTZULUZ: Amatxi Xinkulin ere.

Zer kuraia!

MARI XINKULIN: Bai, gaixoa.

Hainbertze eta hainbertze erran zautaten NI-tarren jauregiaz, nun atsolutuki abiatu nahi izan baitut.

KALIXTRO KUTZERO: Zertan dire gure alabattoak?

Ez zaituzte hasarrarazten batzuetan ?

KAXKOPEL: Ez, ez segurki.

Zarmanta hutsak dire.

ZENTZULUZ: Jar zaizte, otoi!

(deika) Mattin! Ganix! Eñaut!

(Xinkulin-i) Ai, mutil horiek!

MARI XINKULIN: Zuk errazu!

ZENTZULUZ: Norat goatzi, mutil iñutil horiekin?

MARI XINKULIN: Errazu berriz!

ZENTZULUZ: Ez da gehiago bizitzerik!

MARI XINKULIN: Ai! gure denboran bederen...

KALIXTRO KUTZERO: Aski, aski, amatxi!

Sor-egunean eman zautzun inposilez Jainko Jaunak xirribika bat tripan.

KATALIN KURLINKA: Alo! gizona.

Haren adinean izanen duzu bai zuk ere zerbeit arrangura.

Ez duzu ikusten xaharreri guziak hiltzen zaizkotela, guziak...

KUTZERO: Oi emaztekia, zer kalaka.

ZENTZULUZ: Ez zaiteztela bederen, hunat etorri-ta, jaun andereak kalapitan has.

KALIXTRO KUTZERO: Ez, ez.

Ez dute gure kalapitek funts handirik.

KATALIN KURLINKA: Zer nahi duzu, andere Zentzuluz, oihalaren josteko, sistatu behar den bezalatsu, senar-emazteen amodioaren josteko behar da ere zenbeit sistako, piko, ximiko.

KALIXTRO KUTZERO: Ele gutixoño, emaztekia. (Ordukotz, denak jarriak dire)

KAXKOPEL: Zer diozue, beraz.

MARI XINKULIN: Zer nauzue diogun, mende trixte huntan?

KALIXTO KUTZERO: Trixte, trixte...

Zer diogun? guziak ongi doatzila; eta, orai bederen, bizi ditakela.